Meten is weten, of juist niet?

Onder druk van de stijgende besmettingscijfers zijn onze beleidsmakers opnieuw gedwongen om stringente maatregelen te nemen die op steeds meer onbegrip van de bevolking stuiten. Voor ons maintenance- en reliability-adepten zijn het echter best leerrijke tijden. Net zoals de virologen waken over de volksgezondheid, is het onze taak ervoor te zorgen dat onze populatie assets niet onverwacht of voortijdig falen.

Meten is belangrijk

Het is niet toevallig dat de virologen dagdagelijks de Coronacijfers opvolgen. Enkel dankzij het minutieus opvolgen van de testcijfers kunnen ze gaan inschatten wat er in de nabije toekomst te gebeuren staat en of ons zorgsysteem de toevloed aan Coronapatiënten nog aankan. Dit laat toe om in te grijpen vooraleer het onheil is geschied. Ook in onze assetintensieve organisaties is meten weten. Het is dan ook geen toeval dat steeds meer bedrijven sterk inzetten op digitalisering om aan de hand van slimme algoritmes, allerlei meetgegevens van het proces en de conditie van de assets te komen tot een permanente monitoring op basis van de voorspelde toekomstige toestand van de assets. Dit laat immers toe om nog voor de faling in te grijpen en zo onvoorziene stilstanden of dure herstellingen te voorkomen.

Preventieparadox

Virologen en epidemiologen zijn echter vertrouwd met de preventieparadox. Die stelt dat er een grotere gezondheidswinst te rapen valt door een populatiebreed preventief programma dan met een schijnbaar meer voor de hand liggend diepgaand initiatief dat zich enkel focust op de groep met een hoog risico. Dat is de reden waarom de Coronamaatregelen voor de hele bevolking gelden en waarom we allemaal moeten worden gevaccineerd.  Als we in onze bedrijven dus écht de vruchten willen gaan plukken van condition monitoring en onderhoud 4.0, gaan we de uitrol niet mogen beperken tot de ‘hoogrisico-assets’.
 

De zelfweerleggende voorspelling

Er is echter nog een tweede uitdaging waar de preventieve geneeskunde tegenaan kijkt. Mensen die dankzij de preventieve maatregelen gezond blijven, komen immers nooit te weten dat ze aan ziekte zijn ontsnapt. Door problemen te voorspellen en tijdig in te grijpen, worden de voorspellingen zelf ontkracht. Meten komt dus in feite neer op niet weten…want we komen niet te weten wat de zware gevolgen hadden kunnen zijn. 
Na de hele Coronacrisis zullen er ongetwijfeld mensen zijn die zeggen dat gezien het relatief beperkte aantal extra overlijdens het helemaal niet nodig was geweest om strenge lockdown-maatregelen te nemen. Ze maken net dezelfde redeneringsfout als die criticasters die beweren dat  (predictief) onderhoud helemaal niet nodig is…